Garai batean, urruneko erresuma batean, Merlin izeneko azti zahar jakintsu bat bizi zen. Merlin lurralde osoan ezaguna zen bere botere magikoengatik, baina elektrizitate kontuetan ere aditua zen.
Egun batean, Markel gazteak arazo bat aurkeztu zion Merlini.
– Magizon maitea – esan zion gazteak -, elektrizitatea ulertzeko arazoak ditut. Azalduko didazu nik ulertzeko moduan?
Merlinek une batez pentsatu zuen, eta gero ipuin bat kontatzen hasi zitzaion printzeari.
– Lurraldetik ibai bat bezala doan indar indartsua da elektrizitatea – esan zuen Merlinek. Ikusezina da, baina gauza handiak egiteko erabil daiteke. Ibai batek iturburu bat eta helmuga bat behar dituen bezala, elektrizitateak iturri bat eta helmuga bat ere behar ditu.
– Alderdi elektrikoari tentsio deitzen diote – jarraitu zuen Merlinek-. Ibai bateko ura bezalakoa da. Zenbat eta tentsio handiagoa, orduan eta indartsuagoa elektrizitatearen jarioa. Baina ibai bat presa batek blokeatu dezakeen bezala, elektrizitatea erresistentzia izeneko zerbaitek blokeatu dezake. Erresistentzia ibaiaren arroka bat bezalakoa da, uraren jarioa moteltzen duena.
– Zirkuitu batetik igarotzen den elektrizitate kopuruari intentsitatea esaten zaio. Ibaiko uraren abiadura bezalakoa da. Zenbat eta intentsitate handiagoa, orduan eta azkarrago elektrizitatearen jarioa.
Markelek arretaz entzun zituen Merlinen hitzak, eta laster hasi zen elektrizitatearen, tentsioaren, erresistentziaren eta intentsitatearen kontzeptuak ulertzen.
– Eskerrik asko, azti jakintsua – esan zion gazteak. Gogoan izango ditut zure hitzak, eta elektrizitatearen bideak are gehiago ezagutzeko erabiliko ditut. “
Eta halaxe jarraitu zuen Markelek bere bidaian, elektrizitatearen ahalmen magikoaren adimen berri batez armaturik. Eta Merlinek, azti zahar zuhurrak, irribarre egin zuen, bere ezagutza ikasteko irrikitan zegoen gazte batekin partekatu zuela jakinik.
* Adimen artifizialaren laguntzarekin sortutako ipuina.
